Programazioa Bizkaia

Teloia irekitzen da… “To be or not to be”. Horraino dena ondo. Antzerkizale bik William Shakespearek idatzitako Hamlet antzezlan ospetsua antzeztea erabakitzen dute. Obra honek Danimarkako printze baten mendekua kontatzen du, osabak aita hil eta amarekin ezkontzen denean. Baina Welcome & Sorryko aktoreek ez dakite ingelesez, ez dute teknikaririk eta bi baino ez dira hamalau izan beharrean. Guzti hau ez da eragozpen bat... edo bai?

Pertsonaia bakarti eta barregarri bat konpainia bila dabil, bere irudimena aztertzen duen bitartean, bere pentsamendu bakoitzari bizia emateko. Prozesu horren bidez, lagunduta sentitzea lortzen du, eta publikoa sorpresaz eta barrez betetako bide batetik eramaten du.

Meri, ama izan berri da eta galdera asko ditu: Neska, mutila, haurra izango da? Zer heziketa emango diot? Zer izango da hazten denean? Zoriontsu izatea lortuko du? Haurra iristen denean, Merik beldur hauei eta beste berri batzuei aurre egin behar die: Nola ikasi dut zaintzen? Gauza izango al naiz bakarrik edozertaz arduratzeko? Nork darama zaintzaren zama gizartean?

Ebenezer Scrooge bankari berekoi eta zeken bat da, diruarekin obsesionatua. Bere alaba gaixoaren urtebetetzea ospatu nahi duen Roberta lankideari egun libre bat ukatu ondoren, gau batean, ametsetan agertzen zaio bere bazkide zena, Marley, eraman zuen bizimodu zikoitzaren ondoren kateekin zamatzen ari dena. Scroogek bidaia bat hasiko du mamuekin batera, bizitza beste era batera aldatu eta ikusaraziko diona.

Maleta batekin, sagarrondo txiki batekin eta laster itzultzeko nahiarekin, Bettinak bere etxea eta familia atzean uzten ditu, bonben zaratatik eta gerrak eragiten duen beldurretik atseden hartzeko. Bere “etxe berrira” iristean, errefuxiatuen esparrura, konturatzen da ezer ez dela imajinatzen zuen bezalakoa. Baina han dago Norma, egoera berean dagoen beste neska bat. Lagunak egingo dira eta elkarrekin aurkituko dute bizirauteko modua.

Beste edozein ume bezalakoa zen, sugandilak, txoriak, arrainak eta abar harrapatzera jolasten zena. Alaia, beldurgabea eta ausarta zen, hainbesteraino non, bere abenturetako batean, altuera handitik erori baitzen, eta kolpeak aurpegia desitxuratu zion betiko. Horrela bakarrik geratu zen eta denek Moko (“txori mokoa”) deitzen zioten. Baina maitatua izan nahi zuen eta modua aurkitu zuen, dohain ia magiko bat baitzuen: hitzak hegan ikusi, ehizatu eta bertso bihurtzen zituen. Orain besteek, begiratzen ziotenean, ez zuten munstro itxuragabe bat ikusten, arima ederreko poeta bat baizik.